Jongens, ik ben pleite. Tot over een dikke drie weken.

Ik heb vanochtend couwgaattrouwenenpolterdraait gedelete.

Achtendertig reacties zijn er binnen gekomen op de vacature Eerste Medewerker Gegevensbeheer, waarschijnlijk de laatste vacature voor een vaste baan die het Archief in deze tijd van bezuinigingen uitschrijft. Uit al die brieven moet ik de vijf meest geschikte sollicitatiebrieven selecteren. Mijn baas doet hetzelfde. Blijken we achteraf exact dezelfde brieven uitgekozen te hebben, en ook nog in dezelfde volgorde. Dat geeft reden tot vrolijkheid. Extra vrolijk word je van sommige zinsnedes van de niet geselecteerde kandidaten:

Het lijkt me erg leuk iets in de leiding gevende functies te doen gezien het feit dat ik daar goede capaciteiten voor heb.

Ik werk met veel mannen wat ik als prettig ervaar tot nog toe.

Ik heb niet echt veel wensen alleen het salaris moet toch wel minimaal 13 à 1400 euro netto bedragen.

Ik ben sinds 2 jaar in het bezit van een incomplete dwarslaesie en zit in een rolstoel. Dit is voor mij totaal geen belemmering.

Geef mij maar meer van dit soort lectuur ;-)

Zojuist een berichtje op de voice-mail: er is een poging tot inbraak in ons huis gedaan. Een blanke puberjongen liet zich niet afschrikken door het fop-hek in de steeg en koos een van de drie ramen aan de achterkant van het gebouw om open te breken. Gelukkig lag achter dat raam buurman R. nog in zijn bed, zodat de onverlaat de schrik van zijn leven kreeg en het hazenpad koos.
Lang leve de luie vakantievierders!

NYC-ASD houdt er mee op. Gelukkig blijft het archief nog een tijdje online, zodat je de kans hebt nog eens door de combinaties te bladeren.

Hier een zojuist gemaakte opname. Volgens mij is het een vroedmeesterpad (en een beetje bijgeluiden).

Post. Daar ontbreekt het hier een beetje aan. In ieder geval aan post van mijn hand. Ook Klopgeest staat een beetje stil de laatste tijd. En dat wordt binnenkort nog veel erger. Vrijdagochtend 20 juni vindt er een algehele leegloop van Driepinter plaats wegens couws huwelijk die zaterdag. Een van mijn tijdvreters - het bij elkaar harken van de muziek voor het bruiloftsfeest - is inmiddels zo goed als afgesloten. Er ligt hier voor me een stapel van 26 vers gebakken CD's. De komende week biedt nog enige mogelijkheid tot het completeren van de 487 nummers tellende lijst
Direct na het feest vertrekken Lx en ik naar Corsica om dat eiland op de fiets te bedwingen. Ik hoop dat de trainingskilometers hun vruchten zullen afwerpen. De camera gaat in ieder geval niet mee: die mag vakantie vieren bij de leverancier. Er zit namelijk een storende fout in de lichtgevoelige chip, zodat er bij opnames met een lange belichtingsduur een storende rode vlek en soms zelfs nog een groene pixel in het beeld verschijnen.
Tijdens de afgelopen trainingsrit door Limburg had ik mijn camera wel bij me, wat me in staat stelde een levensechte Turner vast te leggen.

Ik weet niet of u het al gemerkt heeft, maar onze vriend Tafkas (aka Staalin) is omgekat naar een eigen domein en Moveable Type. Als Woordenaar is hij ons Driepinters ruimschoots voor met verkassen.
En dat is een goed bericht, want dan kunnen we hem straks aan zijn hoofd gaan zieveren hoe je dat nou allemaal eigenlijk moet doen :-)

Ga ik hier bijna op mijn plaat omdat ik over een tas struikel, zegt m'n collega: "Have a nice trip!"

Direct na de Duitse capitulatie op 5 mei 1945 kwam in Nederland de opsporing en berechting van oorlogsmisdadigers, collaborateurs en iedereen die maar op enige wijze met de bezetter samengewerkt had op gang. Tussen 1945 en 1952 hield, onder de vleugels van het Directoraat-Generaal Bijzondere Rechtspleging, een grote groep organisaties zich bezig met de berechting van alle Nederlanders die niet in overheidsdienst waren (in dat geval wordt niet over Bijzondere Rechtspleging maar over Zuivering gesproken). De archieven van al deze Politieke Opsporings Diensten, Politieke Recherche Afdelingen, Bijzondere Gerechtshoven, enzovoorts - samen zo'n 500.000 dossiers - werden na het afronden van de Bijzondere Rechtspleging verzameld en centraal bewaard door het Ministerie van Justitie. In november 2000 droeg het ministerie het complete Centraal Archief van de Bijzondere Rechtspleging na een intensieve bewerking, waarbij niets werd vernietigd, over aan het Nationaal Archief. Tijdens die bewerking werden wel alle zogenaamde 3D-objecten die als bewijsmateriaal aan de dossiers waren toegevoegd (denk aan vlaggetjes, insignes, speldjes, asbakken tot aan serviezen toe) uit de dossiers gehaald. Jusititie was namelijk bang dat deze objectenontvreemd zouden worden en zo snel hun weg naar de markt zouden vinden. En met reden: er zijn helaas genoeg dom- en kaalkoppen die een reliek uit die tijd in hun bezit willen hebben. Ergens op het ministerie moet er zodoende nog een enorme verzameling NSB en Nazi-memorabilia liggen.
Het doornemen van 500.000 dossiers is heel veel werk; het archief meet in zijn geheel zo'n 3.800 strekkende meter. Je kunt er donder op zeggen dat er bij de bewerking iets over het hoofd gezien is, wat onderstaande vondst, uit het dossier van de echtgenote van een NSB-er van het eerste uur, illustreert.