Nationale KrakercompetitieNee, het gaat er niet om wie in het meest verkrotte pand woont of de oudste bivak-muts draagt. De Nationale Krakercompetitie is een internetwedstrijd, georganiseerd door Bibliotheek.nl, Overheid.nl en NRC Handelsblad. Op de site wordt het als volgt uitgelegd:
Deze wedstrijd vormt een uitstekende manier om kennis en vaardigheid in het gebruik van internet als informatiebron aan te scherpen. Het is een spannende wedstrijd waarbij plezier en leren voorop staan. De competitie zal plaatsvinden van 7 november tot 5 december 2003 en omvat vier wekelijkse ronden.
In iedere ronde moeten de deelnemers, via multiple choice, tien pittige vragen (hersenkrakers) oplossen. De vragen zijn verdeeld over diverse interessegebieden en zijn zo gekozen dat de deelnemers met kwalitatief verantwoorde internetbronnen worden geconfronteerd.
De vragen worden samengesteld door informatiespecialisten van openbare bibliotheken en overheid.nl die in de dagelijkse inlichtingenpraktijk veel vragen van een groot publiek krijgen. |
En of de vragen pitig zijn! Een van de voorbeeldopgaven:
Een oudere heer komt bij de balie van een bibliotheek en begint: “Ja, ik heb een heel lastige vraag en niemand kan me helpen. Ten einde raad wend ik mij tot u. Begin dertiger jaren verscheen er een Duitse film van, ik meen Fritz Lang. De film ging over een kinderverkrachter en seriemoordenaar, gespeeld door Peter Lorre. De hele stad is op zoek naar de dader en de politie controleert zo streng dat veel klein criminelen zoals zakkenrollers en tasjesdieven hun werk niet meer kunnen uitoefenen. De onderwereld besluit de moordenaar op te sporen, vindt hem en brengt hem voor een rechtbank die door de misdaad zelf in scene is gezet. Voor iedere moord floot de moordenaar een bepaald melodietje. En volgens mij is dat hetzelfde melodietje dat mijn kleindochter op haar mobiel heeft. Kunt u mij misschien helpen wie de componist is en hoe de muziek heet”. |
Kijk, daar houd ik nou van, van dat niveau. Het lijkt de studiezaal van het Nationaal Archief wel, waar Jan-en-alleman af en toe ook van dat soort waanzinnige vragen komt stellen.
Een mooi initiatief om de lange donkere novemberavonden door te komen. Doe mee, schrijf je in en bewijs dat het Internet voor jou geen geheimen kent.
|
Bri(c)kHij ligt als een blok op de weg!
|
Feiertag
De lezertjes zullen zich wel afvragen of couw zich in de dag vergist heeft met al dat gepost van vandaag. Waar hij toch eigenlijk morgen pas aan de beurt is. Dat heeft ermee te maken dat couw er morgen waarschijnlijk helemaal niet toe komt. Morgen is namelijk de dag waarop de Duitschers kollektief herdenken dat Luther een pak papier tegen de dorpskerk spijkerde en dan krijgen zelfs doorgewinterde heidenen een vrije dag opgelegd. En ik denk dat ik dan maar eens uitslaap en morgen op mijn gemak thuis een beetje ga zitten pielen met een beetje werk en een hoop spul dat me daarvan afhoudt. Prettig weekend alvast!
|
ObservatieHoe het komt, waarom het zich voordoet, de diepere reden erachter - ik krijg mijn vinger er niet achter. Maar ik word steeds vaker met ze geconfronteerd, de types die na het boodschappen doen de uitgang van een winkel blokkeren. Plompverloren blijven ze op de dorpel staan, de boel versperrend, zonder acht te slaan op de medemens die ook naar buiten of juist naar binnen wil. Of aan het eind van een roltrap. Roltrap afgelopen? Stilstaan! Liefst met 4 of 5 tegelijkertijd. Groepjes vormen, bij voorkeur op een plek die bestemd is voor verkeer van personen: voor een draaideur, op een fietspad, op de stoep, noem maar op. De weg versperren - het lijkt wel een eerste levensbehoefte voor ze.
Is het op deze wijze anderen te hinderen een zoeken naar een bevestiging van hun bestaan? Is het platte lompheid? Of denken deze types echt niet verder dan één aktie, zodat ze aan het eind daarvan eerst een nieuw doel te moeten verzinnen?
Maar het feit is: het zijn uitsluitend vrouwen die ik er op betrap.
|
El Moshe Loco - Eggs and Bakey
 Het heeft een tijdje geduurd voordat Moshe Loco weer met een album op de markt kwam. Na het debacle van de misvattingen rondom zijn Tea Towels and Oil Towers, was het geruime tijd stil rondom de ongekroonde koning van de eclectische muziek. Het album dat voor hem de jaren zeventig zou markeren is niet zomaar een zoveelste (bloemen)kind van zijn tijd.
Moshe Loco laat gladde disco pop op harde gitaarrock en glitterende space-opera botsen en doorspekt dit alles met zijn obligatorische jazz en blues licks. In tegenstelling tot vorige albums lijkt dit album meer dan één idee the willen verwoorden. Van een concept album - zo populair in deze jaren - kan hier geen sprake zijn. En toch, voor wie de oren en de geest open houdt vormen de vaak contrasterende muzikale en tekstinhoudelijke uitingen een lijn van hogere orde: Moshe Loco schijnt zijn publiek uit te dagen in de schijnbare wirwar van ideeen de grondliggende gedachte te vinden. Zo wordt dit een meta-concept album dat een kritische behandeling van het fenomeen concept album zelf als concept heeft. Het album diept aldus de dubbele bodem van het Mothers album "We're only in it for the money" zeer veel verder uit door ook zichzelf als doel van de kritische behandeling te nemen. Deze opzet mag te ingewikkeld klinken om begrijpelijk te blijven voor de man of de hippie met de pet, en zo bleek ook dit album niet aan het grote publiek besteed. Het album werd door de hippe recensenten uit die tijd afgedaan als gemiste kans. Moshe Loco had natuurlijk nog te kampen met het foutieve beeld dat die overwegend links georienteerde critici met het vorige album van hem hadden.
Wie het album vandaag nog kan vinden in de tweede hands vinyl bakken of er bij gespecialiseerde handelaars een flinke duit voor neertelt, zal verrast zijn door de frisheid van de muziek. Afgezien van weinige tijdgebonden elementen, had deze evenzogoed gisteren ingespeeld kunnen zijn. Wat een inspiratiebron voor een vernieuwende kritische beschouwing van de muziek van toen had kunnen zijn, verdween te snel uit de schappen en bereikte zo nooit de geesten die zich kritisch noemden maar het tegenover zichzelf nooit waren.
|
De eerste (2)
Ook hier viel vannacht de eerste sneeuw. En wat doe je dan als buurman? Lekker op het dak gaan staan met een man of drie en dan maar delibreren. Stelletje openbare gekken.
|
KoudWanneer je eind oktober 's morgens tegen zeven uur al zowat aan je fiets vastvriest en voor de eerste keer van het seizoen Orion aan de zuidelijke hemel ziet staan, dan weet je dat het nog héél lang gaat duren voor het weer lente is :-(
|
Hopla!Lekker posten jongens! Op naar de 20.000!
|
De Drummer
Nee, het gaat niet om het CD debuut van de band van polter "The Tribe". Het gaat om een concert dat we afgelopen vrijdag alhier in de rustitikale Whisky kelder mochten beleven. De band heette Piano Schulze en U raadt het al: er was een pianist bij. Die speelde de hoofdrol en werd begeleid door een drummer en een tenor saxofonist. Het drietal speelde enigszins oubollige van honkietonk, ragtime en boogie-woogie doorspekte jazz. Wel met héél veel lol en da's het belangrijkste. De pianist was uitmuntend en speelde zonder moeite steeds weer leuke en orginele solo's. De saxofonist was een beter minder en verviel vaak in herhaling. Soms leek hij zich te vervelen maar op een nummer als Mercy, mercy, mercy liet hij zich dan toch even helemaal gaan. (Korte tijd verkeerde het drietal in "The Zone" tijdens dit nummer, zeldzame momenten die het allemaal de moeite waard maken.) De drummer zat in de verre hoek gedrukt en hield onopvallend de maat. De jongeman zag een beetje pips en zijn lichaam bewoog buiten zijn benen en armen nauwelijks. Met zijn lippen verbeten samengeperst leek het alsof hij mee zat te tellen.
Strak was het allemaal wel.
Op het einde van de set stelde de pianist de band aan het publiek voor. Zoals het hoort geeft eenieder dan een kleine solo van een maat of vier. De drummer moest als laatste en we hielden ons hart al vast. Maar wat schetst onze verbazing, deze zibbedees bleek goed, beter, best! door de wol geverfd en gaf een ontzettend strakke en avontuurlijke solo weg. En niks vier maten! Honderd maten! Meer nog!
De pianist en de blazer waren inmiddels aan de bar een biertje gaan halen en de drummer raasde vrolijk verder. Het tjik-tjik van de hi-hat bleef strak als een latex broek om de kont van een lekkere meid en de roffels, het gedonder en getengel jaagden elkaar op en over de kast en door de geluidsmuur en weer terug. Onderwijl bleef de blik van de beste man even geconcentreerd. Zijn pipse gezicht nog steeds in een verbeten grimas vertrokken met een getelde maat op de lippen.
Bij aanblik van de bierglazen van zijn collegae mocht er dan toch een glimlach vanaf, van deze bijzondere drummer.
|
Prins LokeendPrins Bernhard vindt het nodig het gerucht te ontkennen dat hij in 1942 een brief aan Adolf Hitler geschreven zou hebben. De schrijver Thomas Ross maakt het in zijn boek Omwille van de troon, een knap staaltje van het aan elkaar knopen van historische waarheden en verzinsels, als eerste gewag van een brief waarin Bernhard Hitler vredesvoorstellen gedaan zou hebben. Waarschijnlijk is het baarlijke nonsens, maar het koningshuis een hak zetten, dat mag ik wel. Gisteren haalde Gerard Aalders (medewerker van het NIOD nota bene) bij Barend en Van Dorp wederom het bestaan van deze brief aan.
Nou komt het wel vaker voor dat historici op het spoor denken te zijn van wat in feite een broodje aap is. Een verzinsel kan een compleet eigen leven gaan leiden: zie bijvoorbeeld de zogenaamde ontdekking van de vermeende dagboeken van Hitler. Bennie voelt zich echter zo aangevallen dat hij het nodig acht een ontkenning te verspreiden.
Wat mij nou opvalt is de redenering aan het eind van al die berichten:
"... de Rijksvoorlichtingsdienst [liet] in een reactie weten dat de brief niet bekend is, ook niet bij het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie ..." |
Enerzijds: nogal wiedes! Als er al zo'n brief zou zijn, kun je hem maar op twee plekken vinden: in het archief van Hitler (dat er niet is - Hitler bewaarde niets) en in het persoonlijke archief van Bernhard, dat waarschijnlijk deels bij hem thuis, deels in het Koninklijk Huisarchief berust. En die dienst is een particuliere instelling, waar de koningin de scepter over zwaait en waar alle regels van de Archiefwet, WOB en WBP niet op van toepassing zijn. Ergo: zo'n brief krijg je nooit of te nimmer te zien. En het NIOD, daar hebben ze buiten de archieven van de door de bezetter ingestelde bestuursinstanties, wat collecties en een bibliotheek, niet zo heel veel origineel archiefmateriaal. En zeker geen persoonlijke correspondentie van Prins Lokeend (nou ja, met Lou de Jong misschien dan).
Anderzijds: Aalders werkt bij het NIOD... Of zouden ze daar tegenwoordig ook onderscheid maken tussen de medewerker Aalders en de mens Aalders?
Alles goed en wel: zo'n toevoeging aan de ontkenning zorgt er in ieder geval voor dat ik toch ga twijfelen aan de onwaarschijnlijkheid van het vermoeden dat die brief zou (hebben) bestaan.
|
Tip
Er komt weer wat leuks aan van Ninja Tune: de tweede schijf van Kid Koala, meester-scratcher. Zijn vorige plaat (Carpal tunnel syndrome) is zowel hilarisch als oorstrelend mooi - een uitstekende combinatie van virtuositeit en humor. Geen iel gekras voor de weirdo's, maar door zijn veel jazz-invloeden en quotes uit tv- en radioconversaties een uitdaging voor de veelluisteraar.
Mijn verwachtingen zijn hooggespannen. Gelukkig valt er al wat te luisteren.
|
Dil in Duitsland (2)
Dil was zwaar onder de indruk van de landschappen, zo uit een schilderij van Caspar David Friedrich geknipt, en van het bier, zo verfrissend dat het jong maakt.
|
One eyed movieHet heeft niets met de Residents van doen, maar het is net zo mooi - en grappig.
|
Dil in Duitsland
 het zou wel eens een paar daagjes langer kunnen duren...
|
Respijt
Couw gaat zo naar huis. Dil zal hopelijk niet te lang meer op zich laten wachten, maar met dat rijdende erwtjes en worteltjes blik op wielen van hem weet je het maar nooit. Vooralsnog is er niets gepland. Dat zullen we vanavond dan maar bekijken. Ik sta nergens voor in, ook niet voor een post van mijn hand voor de dag van morgen. Maar dat zien jullie dan maar weer.
|
Kalm, rustig & op het gemak
Met al dat belangrijke koninklijke nieuws dat toch maar weer te verwerken is en met de hoofdpijn veroorzaakt door me al te hard voor te stellen hoe een dodekaeder (zoals het ding in het Nederlands blijkt te heten) eruit ziet dat aan alle kanten aan zijn/haar (?) tegenoverliggende zijde kleeft, ga ik het vandaag verder maar eens rustig aan doen. Dadelijk komt mijn vrouw me hier van mijn werk afhalen en dan begint het weekend. Naast een beetje schrijfwerk ga ik dan lekker platen draaien en opnemen. Want dat kan tegenwoordig in huize couw ook! Gisteren een extra lange cinch kabel gekocht zodat niet het hele huis op stelten hoeft te worden gezet (hoewel de vrouw meteen klaagde over de kabel zo dwars door de woonkamer...) en ook al geoefend met Tolliver and his All Stars (die LP met het hoofd in het fietszadel voorop). Misschien dat ik die 10" van De Mol maar eens opneem. Ik heb nog een paar andere opnames op vaag Pools vinyl van de beste man en me op mijn gemak daarmee bezighouden onder het genot van een fles bier dat lijkt me wel wat. Volgende week is er weer van alles te doen, dan krijgen we dil op bezoek en die moet natuurlijk ook naar behoren onthaald worden. Maar dat pakken we ook op ons gemak aan.
|
Hoe zorg ik dat ik niet op de troon kom
of: het laatste nieuws
|
De wereld een ping pong balletje, het universum een voetbal.
Schetewappers hebben het probleem eindelijk opgelost. En dat werd tijd ook. Sinds mensenheugenis wordt er gebakkelijd over de vraag of het universum eindig of oneindig is en als het eindig is hoe het er dan uitziet en als het oneindig is, hoe dat er dan uitziet, oneindig. Na een tijdlang klooien met allerlei nieuwerwetse toestellen is deze vraag beantwoord. Hoe pak je zoiets aan? Nou je neemt een theorie en die noem je big bang. Dan ga je fantaseren wat een dergelijk hypothetische oerknal allemaal voor gevolgen moet hebben voor onze waarnemingen nu. Je laat een of andere Fritz dan nog een paar exotische en aan geen enkel schoolkind uit te leggen theorien over de elastische aard van tijd, ruimte en materie opstellen, en dan ga je meten. Je weet dat als je meet dat je dan daarmee de wereld verandert maar dat deert in dit geval niet want die is groot genoeg. We hebben het hier immers over het universum en dat is als niet oneindig dan toch wel ontstellend groot. Dus je gaat lekker zitten te meten: licht, golven, warmte, stralen, en deeltjes; op alle mogelijke manieren en in alle mogelijke vormen. Daarbij let je natuurlijk nog steeds wel op dat hetzelfde ding volgens de exotische theorien tegelijkertijd meerdere gezichten heeft maar dat het die veelvoud verliest zo gauw je het gemeten hebt, want meten is niet alleen weten als je weet wat je meet maar ook invloed nemen op hetgeen je te meten meent. En ik herhaal dat niet zomaar, nee, het is heel belangrijk, cruciaal zelfs dat dit onderstreept wordt. Anders zou je ooit eens uitgemeten kunnen zijn en da's dan ook weer niet zo fijn. Al die hoogopgeleide, hyper-intelligente lui bij het arbeitsbureau op de stoep.
Hoe het ook zij, ze hebben nu golven zitten meten die volgens de theorie door de big bang veroorzaakt zijn en nog steeds als een echo door het universum rollen. Alleen hele grote golven konden ze niet vinden. Als je bedenkt dat een kerkklok geen golven kan produceren met een grotere golflengte dan de doorsnee van de klok, dan weet je hiermee genoeg. Het univerum is eindig en is zo groot als de grootste golven die de heren astronomen hebben kunnen vinden. Maar hoe ziet het er dan uit? Daarvoor wordt wederom in de schier onuitputtelijke ladenkast der grote theorien gegrepen. Het universum, zo de theorie, is een dodecahedral, oftewel een voetbal met alleen maar vijfhoekjes. Dat ding heeft de slimme Franse wiskundige Poincaré ooit eens bedacht. Maar die heeft vast het volgende truukje niet erbij kunnen bedenken. In het nieuwe model van het universum namelijk zijn de tegenoverliggende zijden van het ding met elkaar verbonden. Dat wil zeggen dat als je met je spaceship aan de ene kant uit de voetbal vliegt, je dan PLOEP gewoon aan de andere, tegenoverliggende kant weer naar binnen komt vallen. Slim hoor. Een vraag die dan op ieders lippen prangt is dan natuurlijk hoe het dan komt dat we onszelf niet zien als we naarbuiten kijken. Het licht dat onze Aardkloot uitstraalt verlaat de voetbal namelijk aan alle mogelijke kanten om vervolgens aan de ander kant weer binnen te vallen en op dezelfde Aarde af te stevenen waar wij het weer kunnen observeren. Maar daarvoor zijn we nog niet oud genoeg volgens de wetenschappers. Het licht heeft immers tijd nodig, zo luidt de theorie, en er is gewoonweg nog niet genoeg tijd vergaan om onszelf te zien zitten. En wat kan het ons bommen! Navelstaarders hebben we al genoeg!
Nou gaan de heren bekijken of het ook allemaal klopt en als ze dan klaar zijn gaan ze eerst met een andere bril kijken en als het er dan nog niet toch weer heel anders uitziet, dan gaan we met zijn allen bakkelijen over het voetbalveld waarop de reuze-bal moet rollen. Jammer dat je dat veld niet kunt zien, het ligt immers buiten onze bal en daar kunnen we niet uit. Maar daar knallen we wel weer een theorietje of wat tegenaan, let maar op!
|
Nogmaals Ahnuld klik afbeelding voor meer
|
Als couw een uitnodiging post, dan kan ik toch niet achterblijven? :-)
|
And so it came to pass...
|
Polter glibbert en glijdt Eindelijk heb ik 'm gevonden! Meer dan twee jaar was ik er al naar op zoek. OK, in die tijd was ik wel een paar exemplaren tegengekomen, maar bij de een was de hoes in erbarmelijke staat, bij de ander zat een gevaarlijke golf in een van de platen en een derde was zo grijs gedraaid dat-ie in mijn ogen niet meer dan een kwart van de vraagprijs waard was. Dus liet ik ze in de hoop een acceptabel exemplaar te vinden maar staan. Met in mijn achterhoofd de gedachte dat er zich op de komende platenbeurs (22 en 23 november) vanzelf weer een kans voor zou kunnen doen.
Gisteren had ik een dag vol frustrerend database-testen in Rotterdam. Aan het eind van de middag vertelde mijn mede-tester op zoek te zijn naar een paar tweedehands CD's en vroeg me of ik wat platenzaken in de buurt kende. Een mooie kans om weer eens naar de Nieuwe Binnenweg te gaan: halverwege de straat zitten de platenzaken dicht opeen gepakt (o.a. Demonfuzz en de Plaatboef).
En jawel - daar stond-ie: Black Moses van Isaac Hayes op dubbel-CD, voor bijna niets. Hayes is de absolute koning van de trage, slijpende Memphis-soul en deze plaat is zó glad dat-ie zowat onder de deur door naar buiten sijpelt. Heerlijk. Waarom AMG 'm slechts drie sterren geeft is me een raadsel. Nou ja, die gasten zitten er wel vaker naast.
In ieder geval heb ik er een geweldige plaat bij. Een aanrader ook voor de familie Couw, voor als die andere gladjakker ze de neus uit komt. Ondertussen glibber en glijd ik op vol volume door de dag :-)
|
Trane praat
This previously unreleased recording has been made available in conjunction with the Slought Foundation "Coltrane" initiative. A transcript was first published in the 1959 Jazz Review: Blume, A. "An Interview with John Coltrane."
En op blijven letten, want:
"Opening November 15, 2003, Slought Foundation, Philadelphia will present a two-month exhibition and series of events revisiting the work of John Coltrane through archival material and contemporary art. Philadelphia’s rich jazz heritage provides an ideal backdrop for this tribute, which includes archival material pertaining to Coltrane’s life and artistic practice (e.g. original photographs, recordings, and posters); work by conceptual artists that, since the 1960s, have executed homages to Coltrane’s oeuvre; and a series of live performances and benefits for Cousin Mary and the John W. Coltrane Cultural Society in North Philadelphia."
|
OKEén dwaas kan meer vragen stellen dan honderd wijzen kunnen beantwoorden. Nou beschouw ik mezelf niet direct als een grote geest - en met reden. Lx vroeg me waar de uitdrukking "OK" eigenlijk vandaan komt. Mijn eerste associatie was "All Clear", maar daar had ik wel meteen een onoverkomelijk probleem met de spelling te pakken. Even zoeken op het net leverde de juiste oplossing: Word History: OK is a quintessentially American term that has spread from English to many other languages. Its origin was the subject of scholarly debate for many years until Allen Walker Read showed that OK is based on a joke of sorts. OK is first recorded in 1839 but was probably in circulation before that date. During the 1830s there was a humoristic fashion in Boston newspapers to reduce a phrase to initials and supply an explanation in parentheses. Sometimes the abbreviations were misspelled to add to the humor. OK was used in March 1839 as an abbreviation for all correct, the joke being that neither the O nor the K was correct. Originally spelled with periods, this term outlived most similar abbreviations owing to its use in President Martin Van Buren's 1840 campaign for reelection. Because he was born in Kinderhook, New York, Van Buren was nicknamed Old Kinderhook, and the abbreviation proved eminently suitable for political slogans. That same year, an editorial referring to the receipt of a pin with the slogan O.K. had this comment: “frightful letters... significant of the birth-place of Martin Van Buren, old Kinderhook, as also the rallying word of the Democracy of the late election, ‘all correct’.... Those who wear them should bear in mind that it will require their most strenuous exertions... to make all things O.K.” |
Zó heel ver zat ik er nou ook weer niet naast.
|
VarkenslatijnOftewel: pig latin. Voor degenen die niet zoveel comics gelezen hebben: pig latin is een variant op het engels, die vooral onder merikaanse kinderen opgeld doet. De taal is simpel: de eerste letter of consonante lettergroep verhuist naar achter de laatste letter, voorafgegaan door een streepje, en krijgt "ay" (spreek uit: eej) als uitgang. Wanneer er te weinig letters in een woord zitten om de eerste letter lekker te kunnen verschuiven, voeg je enkel "ay" toe. Voorbeeld: Olter-pay is-ay art-smay. Meer voorbeelden:
|
Gezellig
Couw is er morgen niet en kan zijn honeurs niet waarnemen. Hij moet namelijk met de vrouw op pad gezellig gaan doen bij vrienden ver weg ergens in het zuiden en aan de poolse grens. Vandaar dit berichtje. Ik hoop dat Dil morgen weer beter is en zijn dubbele verzaken meer dan goed komt maken. Om jullie niet een heel weekend zonder te laten zitten hier een plaatje. Het is de hoes van een dik stuk 10 inch vinyl van Tsjechoslovaakse makelij (die staat bestond toen nog). Hele leuke muziek met een hele goeie pianist die duidelijk zeer beinvloed is door Europese klassieken. Of de hoes een ingekleurde zwart-wit foto is, òf dat meneer Körrössy ook door vrienden wel "De Mol" werd genoemd blijft vooralsnog ongewis.
|
UpdateWachtend op een e-mailtje met allerlei instructies voor het opstarten van de testdatabase en een serie inloggegevens zit ik hier in het Gemeentearchief Rotterdam (leuke foto's op hun site trouwens) een beetje voor me uit te surfen. De nieuwe versie van de beheersdatabase ABS/Archeion, die op 24 archiefdiensten in Nederland en België wordt gebruikt, moet getest worden, zodat we aan het eind van het jaar zonder problemen naar een hoger Oracle-platform kunnen migreren.
Dat wachten geeft me mooi een beetje tijd voor de zoveelste update-melding: gisteren heb ik weer een pagina BA's toegevoegd (561-600). Het gaat niet zo hard meer met het ontdekken van nieuwe stickers als voorheen, maar toch blijf ik nieuwe exemplaren ontdekken.
Vanavond zet ik er nog een extra pagina met "BA's aan de wandel" bij: in Amsterdam, Rotterdam en Tilburg kwam ik 'm namelijk ook al tegen.
OK, de mail is binnen; aan het werk! Update van Update
Fijn! Lekkere boel hoor: ook hier in de testomgeving bleek het licentie-spook huis gehouden te hebben. Het hele circus moest van voren af weer afgedraaid worden (bellen, mailen, bellen, mailen, installeren, bellen, nog eens installeren etc.), zodat ik nu pas (12:01u) klaar ben met het voorbereidende werk voor hetgeen ik hier eigenlijk kwam doen.
Wat een gedoe. De planning loopt weer eens danig in de soep. Nou ja, het houdt me van de straat zal ik maar denken.
|
|
|
|
DRIEPINTER
|
Driemanslog
Uitgangspunten
1. Dit log gaat niet noodzakelijkerwijs over bier en/of melk
2. Elke logger post wanneer het hem uitkomt
3. Noch op het aantal posts, noch op het tijdstip van posten is een beperking van kracht
4. Niemand grijpt in in andermans postings
5. Algemene normen van fatsoen en betamelijkheid (onderling te bepalen onder het genot van enige alcoholische versnaperingen) worden in acht genomen
|
|
|
LINKS
|
|
|
ARCHIEF
|
|
|
|
|
|
|
