Update: voor wie het nog niet opgemerkt had: de site van Al Jazeera is een tijdje uit de lucht geweest - een merikaanse daad van cyberwarfare naar verluidt. De engelstalige mirror is in ieder geval weer online.

Vorige maand hield de V.N. een wereldwijde opiniepeiling. Ze stelden maar één vraag, namelijk:
"Wilt u alstublieft uw eerlijke mening geven over de oplossing voor het tekort aan voedsel in de rest van de wereld?"
Deze peiling is echter jammerlijk mislukt, want:

in Afrika wisten ze niet wat "voedsel" was
in Oost-Europa wisten ze niet wat "eerlijk" was
in West-Europa wisten ze niet wat "tekort" was
in China wisten ze niet wat "mening" was
in het Midden-Oosten wisten ze niet wat een "oplossing" was
in Zuid-Amerika wisten ze niet wat "alstublieft" was
in de V.S. wisten ze niet wat "de rest van de wereld" was

Like millions of your fellow Americans, you enjoy ice cream but do NOT enjoy seeing your money funneled to wacko left-wing causes. We are not ashamed of America. We think it's the best country ever, and so we have set out to make the best ice cream ever!

Alleen het Atomium herinnert tegenwoordig nog aan de wereldtentoonstelling van 1958 te Brussel. Het was in al zijn krakkemikkigheid ook toen al een van de markantste bouwwerken van de Expo. Veel minder bekendheid geniet het Nederlandse Philips-paviljoen, dat niet alleen door zijn bijzondere vorm maar juist ook door hetgeen er plaats vond een ereplaats in de kunstgeschiedenis verdient. In het dit paviljoen werd namelijk aan de lopende band het Poème Électronique, een licht- en geluidsspektakel van architect Le Corbusier en componist Edgar Varèse opgevoerd. En u weet het: zonder Varèse was de muzikale weelde van Frank Zappa ondenkbaar geweest (tussen twee haakjes: het lijkt er op dat de familie nog wat in petto heeft...).
Uw loggende archivaris telde al deze elementen bij elkaar op, voegde er een duik in de depots aan toe en kwam met het volgende resultaat:

Drieduizend séances in Philips Paviljoen ANDERHALF MILJOEN MENSEN WAREN GETUIGE VAN LE CORBUSIERS POÈME ÉLECTRONIQUE Toen op zondag 19 oktober 1958 na de laatste séance van het "Poème électronique" de deuren van het Philips Paviljoen zich achter de vertrekkende bezoekers sloten, waren niet minder dan anderhalfmiljoen mensen getuige geweest van Le Corbusiers visie op het tijdsgebeuren. Drieduizend maal waren de beelden, die deze architect in een acht minuten durend scenario bundelde, langs de wanden van het door hem ontworpen paviljoen gegleden, drieduizend maal hadden de soms strelende maar veelal schrijnende schrille klanken van Edgar Varèse's "georganiseerde geluid" de oren getroffen van een auditorium, dat op de meest uiteenlopende wijzen gereageerd heeft op het boeiend spektakel van deze presentatie van vreedzaam willen en technisch kunnen. Velen waren diep getroffen door datgene wat Le Corbusier hun te zeggen had. Anderen hebben de schouders opgehaald en wisten niet beter te doen dan de verwarring zo snel mogelijk te ontvluchten. Geen evenement van deze aan spectaculaire gebeurtenissen zo rijke Wereldtentoonstelling is waarschijnlijk zo veelvuldig onderwerp van voor- en tegenspraak geweest. Zowel experts als outsiders hebben onomwonden het hunne gezegd en wie deze meningen en opvattingen geregistreerd zou hebben, had ongetwijfeld een zeer bonte bloemlezing kunnen samenstellen Hoewel reeds vier dagen na de officiële opening van Expo '58 de pers in de gelegenheid werd gesteld van het "poème" kennis te nemen, kon eerst op 18 mei worden begonnen met de reeks van voorstellingen voor het publiek. De artistieke "finishing touch" moest nog gezet worden en de kinderziektes in het samenspel overwonnen. Bovendien was er aanvankelijk overlast van water, terwijl ook de ratten zich niet onbetuigd lieten. Van de 18de mei af was het een komen en gaan van kijkers uit alle lagen van de bevolking van schier alle landen van de wereld. Het gastenboek, waarin de groten der aarde hun handtekening zetten, vermeldt reeksen van roemruchte namen. Vorsten en regeringsleiders gaven acte de presence, evenals kunstenaars en technische experts. Tot tweemaal toe vereerden Koningin Juliana en Prins Bernhard het paviljoen met een bezoek. Koning Boudewijn kwam, evenals verschillende andere leden van het Belgische vorstenhuis. De bondspresidenten van Duitsland en Oostenrijk werden officieel ontvangen. Andere autoriteiten gaven er de voorkeur aan om onaangediend, als naamlozen te midden van de massa, het gebeuren te ondergaan. Het meest enthousiast was ongetwijfeld de dirigent van het Philadelphia Symphony Orchestra, Eugene Ormandy, die met zijn ensemble naar Brussel gekomen was om in het Amerikaanse paviljoen een aantal concerten te geven. Ormandy was zozeer door het uitzonderlijk gebeuren getroffen, dat hij zijn mensen er toe zette zich persoonlijk met het "poème électronique" te confronteren. De violist Isaac Stern gaf eveneens blijken van instemming, terwijl de dirigent Sir malcolm Sargent onverholen zijn bewondering uitsprak. Er was critiek, gefundeerde en ongemotiveerde, soms op het gehele gebeuren, soms slechts op details. Over de architectonische prestatie van Le Corbusier was men unaniem vol lof Akoestici en mensen uit muziekkringen hadden grote waardering voor de wijze waarop Philips-technici Varèse's geluid ruimtelijk gestalte hadden gegeven. Het beeldverhaal van Le Corbusier was volgens sommigen te weinig progressief en bleef - aldus deze zegslieden - duidelijk achter bij de prestaties van Varèse. Zo was jhr. Sandberg, directeur van het Amsterdams Stedelijk Museum, van oordeel dat het "poeem" inspirerend werkte, dat een kunstwerk van betekenis was ontstaan, waarbij echter de uitbeelding tekort schoot ten opzichte van de verklanking. De moderne publiciteitsmiddelen hebben hun kansen niet ongebruikt gelaten. pers, radio, film en televisie vonden alle bijzondere elementen van hun gading. Met het "Atomium" werd het Philips Paviljoen om zijn merkwaardige vorm tot meest gefotografeerde object verheven. Journalistieke activiteit had duizenden publicaties in dagbladen en tijdschriften over de gehele wereld ten gevolge. Radioreporters illustreerden hun Expo-commentaren met geluidsflarden uit Varèse's compositie, terwijl diverse televisiestations poeem en paviljoen bij de kijkers thuis brachten. Philips ziet terug op een uiterst merkwaardig experiment, waartoe ir. L.C. Kalff het initiatief nam. Le Corbusier - met paviljoen en conceptie van het poeem - en Varèse met zijn 'georganiseerd geluid" hebben er een belangrijk aandeel in gehad. Dank zij de magische middelen van de moderne techniek heeft beider boodschap echter een wereldomvattende reikwijdte gekregen. dat zij niet zonder meer door iedereen werd geaccepteerd en zelfs menigmaal op fel verweer stootte, is begrijpelijk voor een gebeuren, dat zich geheel buiten de orde van het gewoonlijk gepresenteerde bewoog. Dat zij echter niet werd genegeerd maar als experiment een eerlijke kans kreeg - ook bij het "grote publiek" - mag alles een zeer belangrijk winstpunt worden beschouwd. Het was de eerste maal dat op een dergelijke, spectaculaire wijze een synthese tussen akoestische, picturale, cinematografische, fotografische en plastische kunstvormen werd geoffreerd. Het kan zijn dat hier een richting werd ingeslagen die onvermoede mogelijkheden biedt voor een nieuwe wijze van creëren zowel als het beleven van kunst. Expo '58 ligt achter ons maar degenen die naar vernieuwing streven zullen ongetwijfeld voortgaan in het voetspoor van pioniers als Le Corbusier en Varèse en dankbaar gebruik maken van de mogelijkheden, die de moderne elektronica biedt.

Momenteel in de mode: trainingsjacks met het logo van een -liefst ter ziele zijnde- natie. Steeds meer rode jacks met 'CCCP' of 'USSR', blauwe jacks met 'DDR' en zelfs blauw-rode met 'Cuba' erop lopen je tegemoet.
Ik denk dat ik maar eens 'Imperium Romanorum' of 'SPQR' op mijn buik ga kalken.

We hebben er allemaal tot onze ergernis wel eens mee te maken gehad: de tijdelijke onbereikbarheid van Blogger. Wil je eens een keer iets posten, doet dat vermaledijde programma het niet... Met Bloggar is dat nu ten einde: tafkas verzekerde me dat het programma gewoon als posting-programma werkt wanneer Blogger plat ligt.
Stappen: 1. downloaden 2. registreren (als bij blogger) 3. posten.
Een kind kan de was doen.

Fear of the US government is not based solely on this invasion, but on the background from which it arises: An openly-declared determination to rule the world by force, the one dimension in which US power is supreme, and to make sure that there will never be any challenge to that domination. [...] Even before the Bush administration sharply escalated these fears in recent months, intelligence and international affairs specialists were informing anyone who wanted to listen that the policies Washington is pursuing are likely to lead to an increase in terror and proliferation of weapons of mass destruction, for revenge or simply deterrence.

Even minimal casualties and devastation will not justify overturning international norms that have prevailed for sixty years.

So today is what you call "the moment of truth," the day that "France and the rest of world have to show their cards on the table." I'm glad to hear that this day has finally arrived. Because, I gotta tell ya, having survived 440 days of your lying and conniving, I wasn't sure if I could take much more. So I'm glad to hear that today is Truth Day, 'cause I got a few truths I would like to share with you...

This is a truly frightening moment in history. Acting as if divinely inspired, Washington is now setting out to violently remake the maps and lives of the people of the world. This is an idea that old colonial powers England and Spain should have long ago discarded, after learning the hard way that people need to make their own histories.

...vooral als je niet té vaak cartoons wil posten...

1. Afgelopen weekend hebben ze bij Haloscan, thuisbasis van het reactieding alhier, weer flink aan de servers zitten sleutelen. Ook al lijkt het dat er reacties verloren zijn gegaan, wordt er beloofd dat alle geplaatste reacties te zijner tijd weer gewoon zichtbaar zullen zijn. Tja, het blijft aanmodderen met gratis diensten.
2. Het ongelooflijke is geschied: degene die loggen een bezigheid voor contactgestoorden en internetverslaafden vond, is zijn eigen fotolog gestart. Welcome to the club!

Door de ervaring die je opdoet in een paar jaar van informatiebemiddeling en gegevensbeheer in de mooiste en grootste archiefdienst van Nederland ontwikkel je een extra zintuig voor rare en afwijkende zaken. Toen me gevraagd werd een lijst te maken van archieven die nog nooit aangevraagd waren, kon ik het daarom niet nalaten ook een uitdraai voor mezelf te maken.
Op die lijst van 595 "muurbloempjes" kwam één archiefblok voor dat direct mijn aandacht trok: dat van het Rijks Zuivelconsulentschap voor Kaas te Arnhem: Documentatie, 1913-1972. Het woord documentatie was daarbij de trigger: een geoefend inventaris-lezer weet dat daar meestal een heleboel materiaal onder weggestopt zit dat de inventarisator nergens anders kwijt kon (in Den Bosch kwam ik zo ooit een lijst tegen die "Stukken in het depot gevonden" gedoopt was). En aan wat voor documentatiemateriaal denk je als het over kaas gaat? Juist: ontwerpen en stalen van verpakkingen. Er bleken zich drie dozen vol ontwerpen uit de jaren '50 en '60 in het archief te verschuilen.

Ja, noem 't maar gauw kunst, denk ik dan. Beverschot komt dichter in de buurt :-)

John Coltrane: Live at Birdland (1963)		György Ligeti: Keyboard works (1997)

Heerlijk rustig thuis ten gevolge van een fikse keelpijn met blafhoest en een flinke portie oververmoeidheid heb ik eindelijk de tijd om er eens goed voor te gaan zitten. De warmte van de lentezon stroomt door het raam naar binnen en gelukkig zijn de naaste buren aan het werk, zodat de volumeregelaar van de versterker eens goed doorgeblazen kan worden. Tijd voor God op saxofoon en een partij Hongaarse klereherrie waar je U tegen zegt!
Live at Birdland is een prachtige all-round live-plaat, waarop Coltrane zijn hele kunnen laat horen. Vooral Afro Blue en Trane's sopraan in Your Lady zijn een feest om naar te luisteren. Hoe zeer ik het ook probeer, het beschrijven van de subtiliteit, drive en power van Coltrane en zijn band is helaas niet voor mij weggelegd. Luisteren is het enige wat helpt.
Om letterlijk het stof uit je oren te blazen zijn de laatste stukken op Keyboard Works van Ligeti een aanrader. In Two studies for Organ en Volumina verkent Ligeti alle hoeken en gaten van het grote pijporgel. Van spookachtige zuchten tot diepe brom, van ijle piepjes tot overdonderende interferenties van alle pijpen tegelijkertijd - eens gehoord is verslaafd zijn. Graag zou ik ook eens met beide armen alle toetsen van een orgel tegelijkertijd ingedrukt houden. Een waar feest voor de oren.
Misschien dat er straks ook nog wat tijd is voor "jagersmuziek"... :-)

13 MYTHS ABOUT THE CASE FOR WAR IN IRAQ

Myth 1: Removing Saddam Will Punish 9/11 Perpetrators
Myth 2: Powell Presented Strong Evidence at UN
Myth 3: Saddam May Soon Threaten US
Myth 4: Experts 'Discover' Prohibited Missile
Myth 5: Bin Laden Tape Proves Iraq Connection
Myth 6: Iraq Still Has Large Nuclear Program
Myth 7: If US Pulls Out Now, It Looks Bad
Myth 8: A Cheap, Easy War
Myth 9: Wartime Press is Free and Unbiased
Myth 10: Goal is to Free Iraqis, Not to Grab Oil
Myth 11: War Solves the Energy Crisis
Myth 12: UN Commitments Don't Really Matter
Myth 13: Protesting a War is Unpatriotic