In 2001 stuurde ik een brief aan de pastoor van de pastorie waar ik in 1972 gedoopt was. Met het verzoek of-ie me volgens de regels van het canonieke recht uit wou schrijven. Twee weken later kreeg ik een keurige zakelijke brief terug waarin me werd medegedeeld dat ik officieel geëxcommuniceerd was.
Prima - precies wat ik op het oog had.

Wat schetst vandaag mijn verbazing: ligt er een brief van het lokale filiaal van die apenclub op de deurmat waarin wordt beweerd dat uit hun mooie o zo nieuwe interkerkelijk ledenadministratiesysteem blijkt dat ik lid ben van hun blindemansvereniging! Ik weet het, ik weet het, ik moet rustig blijven en netjes een briefje schrijven met het verzoek mijn gegevens alsnog te schrappen, alles op een vriendelijke toon, maar van binnen ben ik LAAIEND.

Godverdomde klererelioten!

Dinsdagavond: studiezaaldienst. Meteen bij de eerste vraag is het raak:

The Second Amendment to the Constitution clearly states that "the right of the people to keep and bear arms, shall not be infringed." And by "arms," our musket-wielding founding fathers clearly envisioned today's AK-47's and UZI's, just as they also envisioned tomorrow's home anthrax mortars, personal nuke grenades, and minivan-mounted laser death rays. President Bush and I understand that, which is why you can count on us – unlike John Kerry –to preserve your right to be armed to your remaining teeth.

"Vanwege omvangrijke werkzaamheden aan het wisselcomplex aan de zuidzijde van station Utrecht Centraal is het aantal perrons dat voor reizigers gebruikt kan worden beperkt. Wij moeten daarom even geduld hebben tot deze trein aan de beurt is."

Ik had het al eerder gemerkt: de hele afgelopen week deed de NS de oude tijden van de spoorchaos van twee jaar geleden volledig herleven. Als treinforens met ervaring ben ik heel wat van de NS gewend, maar toch was mijn humeur danig verpest nadat ik gisterenavond 20 minuten onvrijwillig vastgehouden werd in een trein die nota bene op een steenworp van mijn eindstation tot stilstand was gekomen. Dat de trein bij vertrek al meer dan een kwartier vertraging had, hielp ook niet erg mee aan het in stand houden van mijn toch zo goede zin.

Maar mijn fiets was weer niet gestolen en het was rustig in de stad. Om de frustratie uit mijn hoofd te krijgen zette ik er een flink tempo in. Vooral op de Nieuwe gracht, waar het wegdek in twee verschillend bestrate stroken is ingedeeld, ging het lekker hard. De streep die daar voor stoep moet doorgaan, bestaat uit kleine bakstenen die in een recht verband gelegd zijn, een soort horizontale muur. Het eigenlijke rijwegdek is van grotere bakstenen in visgraatverband - wat veel meer wrijving geeft en waar je dus niet zo hard door kan racen. Het moge duidelijk zijn: ik vloog met een noodgang over het deel dat als stoep dienst doet. En dat dan ook nog zonder licht (want ja, de lampjes had ik, in de veronderstelling dat ik ruim voor het donker thuis zou zijn, niet bij me gestoken).

Nog navloekend op de nationale trots zag ik opeens uit mijn ooghoek van rechts een vlek met hoge snelheid het eind van de Catharijnesteeg naderen. Alleen een poging achter dit figuur langs te stunten had een botsing kunnen voorkomen - de tegenligger gaf zelf nog extra kracht om voor mij langs te komen - maar op het laatste moment bemerkte ik een stevige stenen paal die me op zijn minst een paar gekneusde ribben zou hebben opgeleverd. Vliegensvlug schoot er "loslaten en ontspannen" door mijn hoofd, wat ik terstond deed. BOEM!

Ik vloog rechtstandig van mijn fiets, landde op beide voeten en rende als in een tekenfilm een stukje door. Achter me lag een fiets in de kreukels, met een jongeman een paar meter ervandaan staand, verbaasd.

Lacherig van de schrik maakten we kennis en informeerden wederzijds of we nog helemaal heel waren. We mankeerden gelukkig beiden niets, mijn fiets - het oerdegelijke product van de in elkaar geknutselde resten van allerlei wrakken - had geen krasje, maar zijn achterwiel was compleet krakeling.

In alle rust overlegden we wat de verkeersregels waren, wie er voorang had en wie er fout was: we hadden beide geen licht aan, hij kwam uit een miniem steegje, maar wel van rechts. Ik was het met hem eens dat het mijn schuld was - vooral ook omdat ik er met mijn hoofd niet bij was en als een dolleman naar huis racete. We wisselden adressen uit, ik vroeg zijn gironummer en we spraken een bedrag af.

Voordat ik weer op mijn fiets stapte plopte er een zin in mijn hoofd, die ik er meteen ook hardop uitflapte: "If a body meet a body, coming through the rye." Geen idee waar dat nou weer vandaan kwam.

"Dat liedje ken ik niet." was het antwoord. En weg was-ie.

Dr. Bakare Tunde (National Space Research and Development Agency (NASRDA))

To: xxx
From: anonymous@remailer.hastio.org
Date: 15 Apr 2004 09:05:43 -0000
Subject: Nigerian Astronaut Wants To Come Home

Dr. Bakare Tunde
Astronautics Project Manager
National Space Research and Development Agency (NASRDA)
Plot 555 Misau Street
PMB 437 Garki, Abuja, FCT
NIGERIA

Dear Sir,

REQUEST FOR ASSISTANCE-STRICTLY CONFIDENTIAL

I am Dr. Bakare Tunde, the cousin of Nigerian Astronaut, Air Force Major Abacha Tunde. He was the first African in space when he made a secret flight to the Salyut 6 space station in 1979. He was on a later Soviet spaceflight, Soyuz T-16Z to the secret Soviet military space station Salyut 8T in 1989. He was stranded there in 1990 when the Soviet Union was dissolved. His other Soviet crew members returned to earth on the Soyuz T-16Z, but his place was taken up by return cargo. There have been occasional Progrez supply flights to keep him going since that time. He is in good humor, but wants to come home.

In the 14-years since he has been on the station, he has accumulated flight pay and interest amounting to almost $ 15,000,000 American Dollars. This is held in a trust at the Lagos National Savings and Trust Association. If we can obtain access to this money, we can place a down payment with the Russian Space Authorities for a Soyuz return flight to bring him back to Earth. I am told this will cost $ 3,000,000 American Dollars. In order to access the his trust fund we need your assistance.

Consequently, my colleagues and I are willing to transfer the total amount to your account for subsequent disbursement, since we as civil servants are prohibited by the Code of Conduct Bureau (Civil Service Laws) from opening and/ or operating foreign accounts in our names.

Needless to say, the trust reposed on you at this juncture is enormous. In return, we have agreed to offer you 20 percent of the transferred sum, while 10 percent shall be set aside for incidental expenses (internal and external) between the parties in the course of the transaction. You will be mandated to remit the balance 70 percent to other accounts in due course.

Kindly expedite action as we are behind schedule to enable us include downpayment in this financial quarter.

Please acknowledge the receipt of this message via my direct number 234 (0) 9-234-2220 only.

Yours Sincerely,

Dr. Bakare Tunde
Astronautics Project Manager
mailto:tip@nasrda.gov.ng
http://www.nasrda.gov.ng/

In de NRC van vandaag:


Gemeenten gaan alleen nog de inburgeringcursussen betalen voor allochtone vrouwen die hier al verblijven. Andere migranten, ook werkloze, moeten zelf de verplichte inburgering betalen.

Wel kunnen armlastige migranten hiervoor een lening van de gemeente krijgen. Ook houden gemeenten deels de controle over de inburgering van migranten. Dat is vorige week afgesproken in een overleg met minister Verdonk (Vreemdelingenzaken en Integratie) en de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG). De plannen maken deel uit van de Contourennota Herziening van het Inburgeringsstelsel, dat het kabinet morgen bespreekt.

Verdonk wilde de verantwoordelijkheid voor de inburgering aanvankelijk volledig bij de migranten zelf leggen. Dat gold zowel voor nieuwkomers als voor oudkomers allochtonen die hier al langer verblijven maar nog niet zijn ingeburgerd. Nu zijn alleen nieuwkomers verplicht in te burgeren.

De VNG noemde de voorstellen vorige maand ,,riskant''. Ze vindt dat de organisatie en de regie voor de integratie van migranten bij de gemeenten moet blijven. Dat is zeker in het belang van migranten die laag zijn opgeleid en over weinig inkomen beschikken. Deze kunnen daardoor hun weg naar een goede inburgeringscursus moeilijk vinden, aldus de VNG. Ze kreeg daarbij de steun van staatssecretaris Rutte (Sociale Zaken en Werkgelegenheid, VVD). Die wil dat gemeenten er op toezien dat de taallessen gecombineerd kunnen worden met het zoeken naar werk. Dat werklozen wel zelf voor hun inburgeringskosten moeten opdraaien, heeft zijn instemming.

In het overleg vorige week van Verdonk met de VNG is afgesproken dat de gemeenten het voortouw houden bij het eerste zogeheten intakegesprek voor de inburgering van zowel nieuw- als oudkomers. Ook houden ze de voortgang van de inburgering van alle migranten bij.

Verdonk wil wat de financiering betreft slechts een uitzondering maken voor allochtone vrouwen die hier al verblijven omdat deze in het algemeen niet over een eigen inkomen beschikken. Gemeenten moeten hun inburgeringscursus zowel gaan inkopen als betalen. Dat past in het bredere plan van de regering om de integratie van juist deze groep extra aan te moedigen.


Dit soort beleid smaakt mij meer en meer naar xenofobie. OK, ik vind het prima dat mensen zelf bijdragen, maar zesduizend euro zelf ophoesten? Mijn hemel... In een beetje liberaal-sociale samenleving doe je dit soort dingen samen - en draag je dus ook samen de lasten.

Het devies van het huidige kabinet, de tweede kamer en de meerderheid van de Nederlandse bevolking blijkt echter anders: Hoger die hekken jongens, hoger - zodat ik er straks als het echt onleefbaar is geworden ook niet meer uitkan.

Voor de ingang van het Nationaal Archief staat een grote zwarte Mercedes geparkeerd. Het nummerbord draagt een CD-nummer: Corps Diplomatique. Naar het schijnt is de Jemenitische ambassadeur op bezoek om wat oude plaatjes van Jemen te bekijken.
De achterbank van de diplomatenbolide heeft een bijzonder makkelijk gadget: halverwege de bank, tussen de passagiers, zit een met donker hout en gouden krullen omlijst paneel met daarin een gleuf waar tissues uit steken - een geïntegreerde privé-doekjesdoos voor de passagiers.

Misschien een tip voor David Beckham?

Dil had het er al over: in voorbije eeuwen probeerden schrijvers hun nieuw gesneden pennen uit door even ergens een krabbel te zetten. In archieven kom je dit regelmatig vooral in dikke registers tegen. Het probatio pennae is vaak een deel van de eigenlijke op te schrijven tekst, maar soms heeft het het er absoluut niets mee te maken.

Uit de NRC van vandaag: